Бүх насаа хүн олонтой нарийхан гудамжнуудад єнгєрүүлж,тэр байдлаа ер єєрчлєхийг бодоогїй,заншил нь болж хувирсан,єдєр тутмынх нь зугаалганд хил хязгаар болдог тоосго,чулуу бүрийг бараг л хайрладаг болсон тийм хүмүүс үхлийн аман дээр оччихоод байхдаа л сая нэг байгаль гэдгийг хоромхон зуур боловч харж,нүд хужирлахыг мєрєєдєн шаналдаг юм. Тийм улс зовж байсан газраасаа холдохтой зэрэг туйлын их баярлаж,бүр шинэ ахуйд орсон юм шиг санагддаг. Тэд наран гийгүүлсэн ногоон зүлэг дээр єдєр бүр гарч тэнгэр,дов толгод,хоолой хєндий,гялбалзах усыг харахтайгаа зэрэг,нєгєє ертєнцєд тонилох нь улам ойртсон їед ч гэсэн уужуу тайвуу болж,хэдхэн цагийн ємнє унтлагныхаа тасалгааны цонхоор сулхан эрээлжлэх нүдээрээ харсаар байтал нь жаргаж байсан нар шигээ амар жимэр авсандаа ороод єгдєг юм.
Нэгэн зохиолоос,,,
No comments:
Post a Comment